تنها گذاشتن پیامبر و فرار از جنگ احد عمر بن خطاب مى گويد: در اُحد با پيامبر بيعت كرده بوديم بر اينكه كسى فرار نكند، و هر كس از ما كه فرار كند ضال و گمراه است، و هر كس از ما كشته شود شهيد است.
احمد بن حنبل مى گويد: ابوبكر و عمر در اين جنگ فرار كردند. هنگامى كه اميرالمؤمنين(عليه السلام) در تعقيب فرارى ها بود، عمر در حالى كه اشك چشمانش را پاك مى كرد، برگشت و به اميرالمؤمنين(عليه السلام) عرض كرد: مرا ببخشيد!! اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: «آيا تو نبودى كه صدا زدى: محمّد كشته شده است، به دين قبلى خود برگرديد»؟!! عمر گفت: اين كلام را ابوبكر گفته است! در اينجا بود كه اين آيه نازل شد:«إنَّ الَّذينَ تَوَلَّوا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعان إنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ...»!.(آل عمران آيه 155)
امام صادق(عليه السلام) مفرمايد: در جنگ احد اميرالمؤمنين(عليه السلام) در حال دفاع از پيامبر(صلى الله عليه وآله)بودند، و ديگر اصحاب فرار مى كردند. آن حضرت همچون شير غضبناك از در پى گريختگان رفت و اول به عمر بن خطاب رسيد به اتفاق عثمان و حارث بن حاطب و عده اى ديگر به سرعت فرار مى كردند. حضرت فرياد برآورد: اى جماعت، بيعت شكستيد و پيامبر(عليه السلام) را تنها گذاشتید و به سوی جهنم می گریزید؟
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !